Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΣΦΗΝΑΡΙ


ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ΠΕΡΙΔΗΣ

ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ΠΕΡΙΔΗΣ

Ο Παρθένιος Περίδης ήταν αδιαμφισβήτητα ένας από τους σπουδαιότερους πολιτικούς άνδρες της Κρήτης με πανελλήνια εμβέλεια.
Έδρασε κατά την περίοδο στην οποία οι Κρήτες αγωνίζοντο με διαδοχικές επαναστάσεις για την ελευθερία και την Ένωση με την Μητέρα-Ελλάδα. Αναδείχθηκε δε ως ο γνησιότερος εκφραστής του πόθου των Κρητών για την Ένωση.
Ας ξετυλίξουμε λοιπόν από την αρχή με πολύ προσοχή το κουβάρι της Ιστορίας. Ο Παρθένιος – κατά κόσμον Νικόλαος – Περίδης γεννήθηκε στη Ρογδιά (Εννιά Χωριά) Κισσάμου το 1810. Μικρό παιδί ακόμη βιώνει την Επανάσταση του 1821 καθώς στην περιοχή του υπήρξε πληθώρα ιστορικών μαχών ανάμεσά τους και η σφαγή των αμάχων στο Λαφονήσι.
Το 1834 εκάρη μοναχός στη Μονή Οδηγήτριας Κυρίας Γωνιάς Κισσάμου (ή Μονή Γωνιάς όπως είναι γνωστή σήμερα) με το όνομα Παρθένιος.
Το Μοναστήρι της Γωνιάς ήταν η αντίστοιχη Αγία Λαύρα της Κρήτης καθώς υπήρξε εθνικό και επαναστατικό κέντρο. Στη Μονή ο Παρθένιος πήρε όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια που τον οδήγησαν στην μετέπειτα δράση του. Δάσκαλός και πνευματικός του ήταν ο Ηγούμενος της Μονής Παρθένιος Φρουδάκης. Οι δύο Παρθένιοι ήταν ο επαναστατικός πυρήνας του μοναστηριού την τραγική εκείνη εποχή.
Η τουρκική διοίκηση όμως πληροφορείται για την δράση των Φρουδάκη και Περίδη και αποφασίζει την σύλληψη και φυλάκισή τους. Οι δύο μοναχοί όμως έμαθαν έγκ��ιρα τις προθέσεις της τουρκικής διοίκησης και πρόλαβαν να διαφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα. Ο Περίδης γράφτηκε στο ελληνικό σχολείο της Ύδρας. Συνέχισε της σπουδές του στην Αθήνα όμως το απολυτήριο του Γυμνασίου το πήρε από την Ερμούπολη της Σύρου. Στη συνέχεια, τον Οκτώβριο του 1848, ο Περίδης γράφτηκε στη Θεολογική Σχολή του Πανε��ιστημίου Αθηνών  από την οποία πήρε το πτυχίο του τέσσερα χρόνια αργότερα. Έτσι για την εποχή εκείνη ο Περίδης υπήρξε από τους πλέον εγγράμματους Έλληνες.
Παράλληλα με τις σπουδές του διατηρούσε στενή και συνεχή επαφή με τους Κρήτες των Αθηνών και της Σύρου για να υπάρχει πάντα εγρήγορση σχετικά με το «Κρητικό Ζήτημα». Μάλιστα εστάλει στην Τεργέστη της Ιταλίας για να έρθει σε επαφή με την εκεί ελληνική παροικία ώστε να συμβάλλουν και αυτοί στην απελευθέρωση του νησιού από τον τουρκικό ζυγό.
Το 1852, σε ηλικία 42 ετών, και αφού έχει πλέον περατώσει τις σπουδές του, επανέρχεται στην Κρήτη αποφασισμένος να επιτελέσει το έργο του εθναποστόλου.
Έτσι συνειδητά επιλέγει το λειτούργημα του δασκάλου και διδάσκει σε πολλά σχολεία των Χανίων και του Ρεθύμνου. Παράλληλα κηρύσσει  με πύριους λόγους σε εκκλησίες αλλά και σε συγκεντρώσεις. Τα κηρύγματά του αυτά είναι καθαρά πατριωτικού χαρακτήρα. Ο Περίδης παρακινεί τους Κρήτες να πολεμήσουν για την Ένωση. Η επιρροή του στα λαϊκά στρώματα βρίσκει πρόσφορο έδαφος και συνεχώς αυξάνει καθώς και η φήμη του που απλώνεται πια σε ολόκληρο το νησί.  Έτσι γίνεται ο «θεωρητικός» της Ένωσης.
Το 1855 ο Περίδης προτείνεται από τους κατοίκους της Κισσάμου και του Σελίνου να καταλάβει τον Επισκοπικό Θρόνο της περιοχής. Είναι η μεγαλύτερη τιμή και ο μεγαλύτερος βαθμός που μπορεί να λάβει ένας ιερωμένος.
Σε αυτή την φάση ο Περίδης θα μπορούσε εύκολα να έρθει σε συνεννόηση με την τουρκική διοίκηση – ρίχνοντας νερό στο κρασί του και υποχωρώντας – προκειμένου να καταλάβει την θέση. Όμως το όραμά του συμπεριελάμβανε την επανάσταση, την απελευθέρωση και την πολυπόθητη Ένωση με την Ελλάδα. Έτσι οι Τούρκοι αρνούνται να δώσουν την συγκατάθεσή τους για τον επισκοπικό θρόνο.
Ο Περίδης απτόητος συνεχίζει τα κηρύγματα. Παράλληλα διατηρεί μυστική αλληλογραφία με σημαίνοντα πρόσωπα και παράγοντες των Αθηνών τους οποίους κατατοπίζει για τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο νησί.
Το 1859 ο Χουσνή Πασάς, εξαναγκάζει το αυστριακό πρακτορείο που μετέφερε την αλληλογραφία Αθηνών-Χανίων να του παραδώσει τους σάκους αλληλογραφίας πριν αυτοί φύγουν από το νησί. Εκεί ανακαλύφθηκαν οι επιστολές του Περίδη. Προφανώς κάποιοι κατέδωσαν στον Χουσνή Πασά τις επαφές και τις διασυνδέσεις του με την Αθήνα.
Ο Περίδης ύστερα από την ανακάλυψη των επιστολών φυλακίζεται στα Χανιά. Ο λαός όμως διαμαρτύρεται έντονα – ο Περίδης ήταν σαν άγιος για τον λαό – και απειλείται εξέγερση.
Για να αποφύγουν την λαϊκή οργή και τις ταραχές οι Τούρκοι στέλνουν τον Παρθένιο στην Κωνσταντινούπολη όπου κρατείται στις φυλακές της Αστυνομίας για δύο περίπου χρόνια ως κοινός κατάδικος. Ύστερα όμως από συνεχείς πιέσεις του Πατριαρχείου και τη�� Ρωσικής Πρεσβείας προς την Υψηλή Πύλη ο Παρθένιος απολύεται από τις φυλακές.
Μετά την απελευθέρωσή του παραμένει για λίγους μήνες στην Πόλη προκειμένου να αναρρώσει από τις κακουχίες της φυλακής. Παράλληλα μην ξεχνώντας τον σκοπό του αλλά και για λόγους επιβίωσης διδάσκει στο Ελληνικό Σχολείο στο Σκούταρι.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα θα περίμενε κανείς ότι ο πενηντάχρονος πια ιερομόναχος με την κλονισμένη υγεία θα εγκαθίστατο στην Αθήνα όπου οι πάντες θα τον τιμούσαν και θα τον σέβονταν. Θα μπορούσε να ασκήσει άνετα το επάγγελμα του καθηγητή, και θα είχε την δυνατότητα να φτάσει και έως τον Επισκοπική Θρόνο των Αθηνών.
Όμως ο Περίδης επιλέγει τον Αγώνα. Το 1861 επιστρέφει στην αγαπημένη του Κρήτη με ένα σκοπό. Να αγωνιστεί για την Ένωση. Από μια σύμπτωση της μοίρας στο ίδιο καράβι  από Κωνσταντινούπολη προς Χανιά συνταξίδευε και ο Ισμαήλ-Πασάς ο οποίος πήγαινε να αναλάβει την Διοίκηση της Κρήτης. Οι δύο συνταξιδιώτες βρέθηκαν πέντε χρόνια αργότερα επικεφαλής των δύο αντίπαλων παρατάξεων.
Μετά την κάθοδό του στο νησί ο Περίδης ξεκινά περιοδείες «εθναποστολικές». Κηρύττει στα σχολεία, στις εκκλησίες, στα καφενεία και όπου αλλού μπορεί. Είναι ο Κοσμάς ο Αιτωλός της Κρήτης πλέον. 
 Στις 20 Φεβρουαρίου του 1866 ο Περίδης προσκαλεί τους οπλαρχηγούς της Κισάμου και του Σελίνου στη Μονή Γωνιάς καιδ εκεί τους ανακοινώνει την πρόθεσή του να κηρυχθεί επανάσταση. Κατόπιν όλοι, μπροστά στον Ηγούμενο Παρθένιο Φρουδάκη, τον Σφακιανό ιερομόναχο Παρθένιο Κελαϊδή, τον παπά του Ροδωπού Π.Πολυχρονίδη και φυσικά τον Περίδη, ορκίστηκαν ότι θα αγωνιστούν για την Ένωση.
Στις 16 Απριλίου του ίδιου έτους ο Περίδης συγκαλεί 40 προκρίτους και καπεταναίους στον Ομαλό ενώ στις 22 Απριλίου κατεβαίνουν στα Μεσκλά και στις 24 Απριλίου στα Μπουτσουναριά.
Με το πρόσχημα ότι θέλουν να υποβάλλουν παράπονα στη Διοίκηση ο Περίδης ζητεί από όλες τις επαρχίες της Κρήτης να στείλουν αντιπροσώπους. Σε λίγες ημέρες συγκεντρώθηκαν 5.000 άτομα. Ο Περίδης ως «ιθύνων νους» της συνελεύσεως διευθύνει τη σύναξη επιβάλλοντας υποδειγματική τάξη καθώς συμβιβάζει τις τάσεις και τις αντιθέσεις των οπλαρχηγών των διαφόρων περιοχών. Αυτός συντάσσει τα υπομνήματα και τις αναφορές προς την τουρκική διοίκηση που δικαιολογούν την συνέλευση και αναφέρουν την κατάργηση των δασμών, την βελτίωση των δρόμων, την εκλογή δημογερόντων κλπ. Στις κατ’ ιδίαν όμως συναντήσεις του με τους οπλαρχηγούς πιέζει για την έναρξη επαναστάσεως. Αναφέρεται μάλιστα συνάντησή του με τον Κώσταρο Βολουδάκη σε ένα σπήλαιο που διήρκεσε μια ολόκληρη νύχτα. Η τελική μυστική συνάντηση έγινε σε ένα ελαιοτριβείο στην Αγία Κυριακή. Εκεί παρεβρέθηκαν 98 οπλαρχηγοί και πρόκριτοι από όλη την Κρήτη οι οποίοι συμφώνησαν στην κήρυξη επανάστασης με στόχο την Ένωση.
Στις 25 Μαϊου αποστέλλεται διαμαρτυρία στον Σουλτάνο και διαλύεται η Συνέλευση αφού εκλέγει δεκαπενταμελή Επιτροπή με Πρόεδρο τον Παρθένιο Περίδη. Η Επιτροπή με την ένοπλη φρουρά της καταφεύγει στα βουνά για να αποφύγει την  καταδιώξη της από τα στρατεύματα του Ισμαήλ-Πασά.
Στις 20 Ιουνίου βρίσκεται στο Μπρόσνερο στα Σφακιά. Εκεί λαμβάνει την απάντηση του Σουλτάνου που όπως ήταν φυσικό απέρριπτε τα αιτήματα των επαναστατών και τους καλούσε να συμμορφωθούν.
Ο Περίδης απάντησε στον εκπρόσωπο του Σουλτάνου ότι το λόγο έχουν πλέον τα όπλα. Παροιμιώδης έμεινε η συνομιλία του Περίδη με τον εκπρόσωπο των Τούρκων.
Ο Τούρκος του είπε «Παρθένιε, η Κρήτη έχει κουζουλό αίμα και πρέπει να χυθεί για να ησυχάσει».
Και ο Περίδης ατάραχος απαντά «Εύχομαι λοιπόν να είναι το δικό σου αίμα το πρώτο που θα χυθεί». 
Ύστερα από 20 ημέρες ο Τούρκος εκείνος σκοτώθηκε σε μάχη στον Αποκόρωνα. Τον Αγώνα που κράτησε τρία χρόνια διηύθυνε η Γενική Συνέλευση δηλαδή ουσιαστικά ο Παρθένιος Περίδης. Με σημερινή ορολογία θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ο πολιτικός αρχηγός της Επαναστάσεως, ο «πρωθυπουργός» της επαναστατημένης Κρήτης.
Ο Παρθένιος παρά την ηλικία του έπαιρνε συχνά μέρος και στις μάχες δίνοντας έτσι πρώτος αυτός το παράδειγμα. Μάλιστα στη Μάχη του Βαφέ παραλίγο να συλληφθεί αιγμάλωτος γιατί παρέμεινε μέχρι τέλους στην πρώτη γραμμή.
Όπως λέει και το λαϊκό τραγούδι : «Ο ίδιος ο Παρθένιος ήτανε καπετάνιος όπου εβρόντα κι άστραφτε στα άρματά του επάνω» 
Και άλλο : «Γέροντα πάρε το σταυρό και βάλε τ’ άρματά σου φώναξε και του Κόρακα, Κριάρη και Κορκίδη και του Σκαλίδη τ’ αρχηγού ........»
Με την λήξη της Επανάστασης ο Περ��δης θα μπορούσε να διαφύγει στην ελεύθερη Ελλάδα. Θέλει όμως ως γνήσιος λευίτης να συμμεριστεί την τύχη αυτών που θα παραδοθούν υποχρεωτικά.
Σημειώνει ο ιστορικός Μιχαήλ Αναστασάκης «.....οι δε Κισσαμίται 20 το όλον μετά των Παρθενίου Περίδου, Ιωάννη Αναστασάκη και άλλων εις Πύργου κ��βαλλαράς.  Ομοίως και οι Σελλινιώται Κορκίδης, Μπασιάς και τινές άλλοι εις καβαλλαρίαν» (εκεί παρεδόθησαν). Και ο ίδιος ιστορικός συνεχίζει : Όλοι οι ανωτέρω, περί τους 250, οδηγήθησαν διά Αλικιανού εις Χανιά εν μέσω μυκτηρισμών, γιουχαϊσμών, φωνών και αποδοκιμασιών του τουρκικού και ισραηλίτικου όχλου. Εν Χανίοις τους μεν απλούς στρατιώτας απέλυσεν η τουρκική εξουσία αμέσως, τους δε αρχηγούς εκράτησεν εις τας φυλακάς επί περισσοτέρας ημέρας απολύσασας και αυτούς ύστερον».
Μετά την απόλυση του από τις φυλακές οι Τούρκοι έθεσαν τον Περίδη σε περιορισμό στη Μονή Γωνιάς. Εγκατέστησαν δε και φρουρά ώστε να παρακολουθύν τις κινήσεις του. Ο Παρθένιος όμως προκειμένου να επικοινωνεί με τους φίλους και συμπαραστάτες του έδενε με σπάγγο και κατέβαζε, από το πίσω μέρος του κελιού του, επιστολές τις οποίες παρελάμβανε και διαμοίραζε, ένας έμπιστός του ο καλόγερος Συμεών. Αυτός ήταν και ο σύνδεσμος του Περίδη με τον έξω κόσμο.
Στο κελί του μοναστηριού ο Περίδης πληροφορείται το θάνατο του φίλου και συμπολεμιστή του Τζικριτζή του επιλεγόμενου και «Γραμπουσιανού». Ζητά τότε άδεια από τις τουρκικές αρχές ώστε να παρεβρεθεί στην κηδεία. Δεν περιορίζεται όμως σε απλή παράσταση. Εκφωνεί πύρινο λόγο κατά των Τούρκων λέγοντας πως όλοι οι Κρήτες έχουν καθήκον να αγωνιστούν για να απαλλαγούν από τον τύρρανο. Οι Τούρκοι αντιδρούν άμεσα. Συλλαμβάνουν τον Περίδη και των μεταφέρουν στις φυλακές των Χανίων. Παράλληλα εισβάλλουν στην Μονή και παίρνουν όσα έγγραφα  του Περίδη βρίσκουν. Τα έγγραφα αυτά καίγονται δημόσια στα Χανιά στην Πλατεία του Συντριβανιού. Ήτανε μια σαφής προσπάθεια των Τούρκων να κάμψουν το φρόνημα των Κρητών.
Ο Παρθένιος από τα Χανιά αποστέλλεται σιδηροδέσμιος στην Κωνσταντινούπολη. Οι Τούρκοι είχαν αποφασίσει να τον κρατήσουν ισόβια στις φυλακές. Από την Πόλη στέλνεται στο Ικόνιο και από εκεί στην Τραπεζούντα. Σύμφωνα με προφορική παράδοση των κατοίκων των Εννιά Χωριών την οποία διηγείται ο πρώην Πρόεδρος της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» Παύλος Καρτσώνης, η μεταφορά του Παρθένιου προς Ικόνιο και έπειτα Τραπεζούντα έγινε πεζή.
Στα χωριά του Πόντου, όπου κατοικούσαν Έλληνες χριστιανοί, υποδέχονταν τον Παρθένιο με συγκνητικές εκδηλώσεις ως άγιο. Του προσέφεραν φαγητό και τον έπλεναν προκειμένου να ανακουφίσουν την κούραση και την ταλαιπωρία του. Η φήμη του είχε πια εξαπλωθεί στο Πανελλήνιο. Στην Τραπεζούντα ο Περίδης έμεινε φυλακισμένος για τρία περίπου χρόνια. Εκεί εξελίχθηκε ένα γεγονός που θα μπορούσε να ήταν σενάριο κατασκοπευτικής ταινίας. Ήταν η μυθιστορηματική απόδραση του Περίδη από τις φυλακές.
Ο Παρθένιος κατόπιν συννενοήσεως με Έλληνα γιατρό της περιοχής, «αρρωσταίνει» και σε λίγες μέρες «πεθαίνει». Πολλοί Έλληνες τότε συγκεντρώνονται έξω από τις φυλακές για να συνοδεύσουν τον «νεκρό» Έλληνα παπά στο νεκροταφείο. Γίνεται κανονική τελετή κηδείας. Η «σορός» ήταν σκεπασμένη με τον «Αέρα» όπως ακ��ιβώς συμβαίνει στους νεκρούς ιερείς. Το φέρετρο βέβαια είχε ανοίγματα στο κάτω μέρος προκειμένου να αερίζεται. Ο «νεκρός» κατεβαίνει κανονικά στον τάφο του. Την νύχτα όμως φυγαδεύεται με μύριες προφυλάξεις και κρύβεται σε κάποιο σπίτι. Ύστερα από λίγες ημέρες μια ομάδα φιλελλήνων Ιταλών που φεύγει από την Τραπεζούντα για την Πόλη παραλαμβάνει τον Παρθένιο ως μέλος της. Από την Πόλη διαφεύγει στην ελεύθερη Ελλάδα. Το σχέδιο της απόδρασης όπως διαφαίνεται από την εξέλιξη των γεγονότων οργάνωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Κάποτε τα Κρητικά και Ποντιακά Σωματεία θα πρέπει να τιμήσουν τα μεγάλο αυτό ιστορικό γεγονός που δείχνει πόσο μεγάλες και βαθειές είναι οι ρίζες των Ελλήνων. Οι σκλαβωμένοι Πόντιοι, κάτω από τον ίδιο βάρβαρο κατακτητή, βοήθησαν τον αιχμάλωτο Κρητικό να αποδράσει από τον ζυγό του που κάτω από διαφορετικές συνθήκες θα ήταν ο τόπος μαρτυρίου, εξορίας και θανάτου του.
Η λαϊκή μούσα εξιστορεί : «Ακούστε τσ’ εξυπνάδες του και τσοι παληκαριές του άλλος κιανείς δεν ήξερε τσοι τέχνες τσοι δικές του. Έκαμε πως αρρώστησε και το γιατρό γυρεύει κι εκείνος ήταν φίλος του και γιατρικό του φέρνει. Έκανε πως απόθανε στο μνήμα τόνε βάλαν και τα μεσάνυχτα ΄φυγε και ήρθε εις την Ελλάδα».
Μετά την επάνοδό του στην Ελλάδα ο Περίδης εγκαθίσταται στην Αθήνα σε ένα φτωχικό δωμάτιο των Εξαρχείων. Ζεί με ένα μικρό βοήθημα που του χορήγησε η ελληνική κυβέρνηση. Παρά την ηλικία και τα προβλήματα της υγείας τουδεν παύει να ασχολείται με το Κρητικό Ζήτημα. Προεδρεύει του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Κρητών «Η Αναγέννησις». Και βέβαια δεν παύει να σκέπτεται και να οργανώνει νέες εξεργέσεις.
Έτσι παρά τα 68 του χρόνια κατεβαίνει στην Κρήτη για να πάρει μέρος στην Επανάσταση του 1878. Και μόνο η παρουσία του εμψυχώνει τους Κρήτες. Είναι πια ένας ζωντανός θρύλος. Αναγνωρίζεται από όλους ως ο Καθοδηγητής του Κρητικού Αγώνα. Έχουν διασωθεί πολλές επιστολές Κρητών οπλαρχηγών και προκρίτων προς τον Περίδη που καλύπτουν επαρκώς την περίοδο 1878-1898. Την εποχή εκείνη γράφει τα απομνημονευματά του τα οποία αναφέρονται στην Επανάσταση του 1866 και αποτελούν την πιο αντικειμενική έκθεση των καιρών και των γεγονότων εκείνων.
Τον Φεβρουάριο του 1898 ασθενεί σοβαρά και αναγκάζεται να προσλάβει νοσοκόμο. Παρακαλεί λοιπόν την κυβέρνηση να αυξήσει το βοήθημά του προκειμένου να ανταπεξέλθει στα έξοδά του. «Αν δεν αποθάνω από την ασθένεια θα αποθάνω από την στέρησιν της τροφής», αναφέρει χαρακηριστικά. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Περίδης πέραν των άλλων του καθηκόντων διαχειρίστηκε και τα οικονομικά της Επαναστάσεως του 1866. Πόσοι πολιτικοί έχουν να επιδείξουν τη λευκότητά του σήμερα ;
Στο τέλος του 1899 όταν βελτιώθηκε η υγεία του αποφάσισε να κατεβεί στην αυτόνομη πλέον Κρήτη.  Λέγεται οτι όταν αποβιβάστηκε στα Χανιά αναφώνησε «Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα».
Στο Μοναστήρι της Γωνιάς έζησε τέσσερα χρόνια μέχρι την 25η Αυγούστου του 1903 ημέρα κατά την οποία εξεδήμησε εις Κύριον. Μέχρι τις τελευταίες του στιγμές δεν έπαυσε να εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για το Κρητικό Ζήτημα. Η μόνη περιουσία του ήταν τα ράσα του, το μπαστούνι του, ένα τάληρο και λίγα ψιλά.
Ο Περίδης πέθανε χωρίς να δει τον σκοπό της ζωής του να πραγματοποιείται. Την Ένωση. Η μοίρα έφερε την κατάσταση έτσι ώστε η Ένωση να πραγματοποιηθεί λίγα χρόνια αργότερα από τον ίδιο άνθρωπο που εξεφώνησε τον επικήδειό του. Τον μεγάλο Ελευθέριο Βενιζέλο.
Στη συνείδηση του κρητικού λαού αλλά και όλων των Ελλήνων ο Παρθένιος Περίδης έμεινε ως ο ασυμβίβαστος ιδεολόγος αγωνιστής της Ένωσης. Όπως ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Νικηφόρος Φωκάς και όπως ο «μαύρος καβαλλάρης» ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας.
Αλλά και σαν ένας «Άγιος». Μήπως η εκκλησία μπορεί να βγάλει από την λέξη τα εισαγωγικά ; Ίσως στις μέρες που ζούμε η αγιοποίηση του Παρθενίου Περίδη να είναι ένα μήνυμα προς όλους όσους απεργάζονται την πτώση του Ελληνισμού.

Γεώργιος Καρτσώνης

 Y
Γ : Τα στοιχεία του άρθρου προέρχονται από το βιβλίο του Λυκούργου Βιδαλάκη, ενός σοφού καθηγητή και Γυμνασιάρχη στο γυμνάσιο Καστελλίου, τον οποίο θυμούνται ακόμη οι μαθητές που είχαν την τύχη να τον έχουν δάσκαλο.

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Σπίτια,καταστήματα,ξενοδοχεία διακοσμούνται με ελιές

 

Τα δενδρύλλια της καλλωπιστικής ελιάς ποικίλουν σε διάφορα μεγέθη.
Σπίτια,καταστήματα,ξενοδοχεία διακοσμούνται με ελιές
Η ελιά φαίνεται ότι αποτελεί αστείρευτη πηγή για πολλές εμπορικές αξιοποιήσεις. Το ξύλο της ελιάς που πάντα είχε ποικίλες χρήσεις στη διακοσμητική και επιπλοποιεία, τελευταία, λόγω της κρίσης, αποκτά αξία και ως καύσιμη ύλη και μεγάλες ποσότητες καυσόξυλων φαίνεται να φεύγουν για Αθηνά και Θεσσαλονίκη.

Πλέον, τα ίδια τα δέντρα έχουν γίνει αντικείμενα εμπορίας και αξιοποίησης. Έτσι, ελαιόδεντρα πολύ παλιά αλλά και πολύ νέα αρχίζουν να χρησιμοποιούνται τελευταία με αυξανόμενο ρυθμό ως καλλωπιστικά.
Όπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ), τα ελαιόδεντρα έχουν γίνει της μόδας για τη διακόσμηση σπιτιών, μπαλκονιών, πεζοδρομίων, προαυλίων, εξοχικών σπιτιών, ξενοδοχείων, καταστημάτων, καφετεριών κ.α. στην Κρήτη αλλά και υπόλοιπη χώρα.
Όμως τελευταία και άλλες Μεσογειακές χώρες όπως η Γαλλία αρχίζουν να εισάγουν μεγάλες ποσότητες παλιών αλλά και μικρών καλλωπιστικών δέντρων για διακόσμηση κήπων, σπιτιών ακόμη και διαμερισμάτων.
Η νέα τάση φαίνεται να σχετίζεται με την αποδοχή που έχει λάβει η Μεσογειακή διατροφή στους Γάλλους, η οποία αφού συνιστά το ελαιόλαδο, δημιουργεί συνειρμικά και την επιθυμία της παρουσίας του ίδιου του δέντρου στους χώρους διαβίωσής τους.
Τα δενδρύλλια της καλλωπιστικής ελιάς ποικίλουν σε διάφορα μεγέθη. Κυρίως όμως ζητούνται δενδρύλλια ύψους μέχρι ένα μέτρο που εισάγονται ακόμα και στην Κρήτη από την Ιταλία.
Σημαντικότερος εξαγωγέας στη Γαλλία είναι η Ιταλική εταιρεία Romiti Vivai, που εδρεύει στην Τοσκάνη. Η εταιρεία αυτή προμηθεύει τις τρεις μεγαλύτερες αλυσίδες καταστημάτων ειδών κήπου (Truffaut, Jardiland και Gamm Vert), τόσο με καλλωπιστικές ελιές όσο και με άλλα μεσογειακά είδη.
Η κεντρική Αγορά Τροφίμων των Παρισίων (Rungis), περιλαμβάνει και τμήμα εμπορίας φυτών.
Από την ελληνική πρεσβεία στο Παρίσι σημειώνεται ότι εκτός από την αυξημένη ζήτηση δενδρυλλίων καλλωπιστικής ελιάς, παρατηρείται και αύξηση της ζήτησης για πολύ παλιά δένδρα ελιάς, που τοποθετούνται σε κήπους προκειμένου να δώσουν ένα μεσογειακό χαρακτήρα. Η τιμή ενός ηλικιωμένου δέντρου μπορεί να φθάσει και μέχρι 6.000 ευρώ.
Βασικός εξαγωγέας παλιών δένδρων είναι η περιοχή της Ανδαλουσίας στην Ισπανία, όπου εταιρείες αναλαμβάνουν να συλλέξουν ηλικιωμένα δένδρα που πρόκειται να κοπούν, λόγω αναδιάρθρωσης καλλιεργειών ή φύτευσης νεαρότερων και πιο αποδοτικών ποικιλιών, αναφέρει ο ΣΕΔΗΚ

"cretalive.gr"

ΕΛΑΦΟΝΗΣΙ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΣΚΑΛΙΤΙΣΣΑ


Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ


« Δημοτικό σχολείο Ροδιάς- ένα σχολείο ,μια ιστορία» Του Παπαδημητράκη Ιωάννη του Γεωργίου.




Στα πλαίσια πρόσφατης εκδήλωσης του Δήμου μας , που έλαβε χώρα στο Δημοτικό σχολείο Ρογδιάς την 31ηΟκτωβρίου 2009 με θέμα « Δημοτικό σχολείο Ροδιάς- ένα σχολείο ,μια ιστορία», θεώρησα μεγάλο χρέος και ως προς τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου αλλά και ως προς όλους τους συγχωριανούς μας (Βλάτους και Ρογδιάς) να ανασυρθεί από το αρχείο και να παρουσιαστεί η τόσο σημαντική και περιγραφική ομιλία εγκαινίων του Δημοτικού Σχολείου Ρογδιάς καθώς και λεπτομέρειες που αφορούν στον μεγάλο αγώνα όλων (τοπικής κοινωνίας και διδασκάλων ) για την ανέγερση του υπέροχου αυτού πρώην Δημοτικού σχολείου.

Σεβαστέ κε Νομάρχα ,Θεοφιλέστατε, Αξιότιμε κε Βουλευτά, Σεβαστέ κε Επιθεωρητά, Κυρίες και Κύριοι. Εις τα πρόσωπα όλων ημών ,είναι ζωγραφισμένη η συγκίνησις και η χαρά κατά την σημερινήν τέλεσιν των εγκαινίων του νέου και πανέμορφου τούτου Διδακτηρίου ,του Σχολείου μας. Εάν εις οιονδήποτε κατοικημένον σημείον της Ελληνικής Πατρίδος ,Το γεγονός της ανεγέρσεως ενός διδακτηρίου υπό την στέγην του οποίου προωρίσται πάντοτε να αποκτάται η γνώσις, να αναπτύσσεται το πνεύμα ,να χαλυβδώνεται ο χαρακτήρ ,να διαπλάθεται το σώμα και να εξασφαλίζεται η υγεία των Ελληνοπαίδων, προξενεί βαθύτατη ικανοποίησιν και χαράν ,το αυτό γεγονός δια την μικράν αλλά ωραίαν Ρογδίαν αποτελεί κάτι περισσότερον και μεγαλύτερον. Δημιουργεί άνευ υπερβολής εις τον τόπον τούτον ,τον σημαντικότερον σταθμόν. Οι γενεές οίτινες έζησαν εις το ορεινόν αυτόν χώρον μέχρι και της σημερινής, είναι αληθές εθεώρουν , ως ένα εκ των σοβαροτέρων και δυσκολοτέρων προβλημάτων της ζωής των, την παροχήν της στοιχειώδους μορφώσεως εις τα τέκνα των. Ήσαν υποχρεωμένοι μέχρι του 1936 τουλάχιστον, να εγγράφουν τα τέκνα των εις το δημοτικόν Σχολείον Βλάτους ,η απόστασις του οποίου από τας απωτέρας συνοικίας της Ρογδιάς δεν είναι μικρότερης της ώρας. Και είναι δυνατόν να φαντασθώμεν τόσον τας διαρκάς ταλαιπωρίας των μικρών μαθητών,ιδία κατά την χειμερινής περίοδον ,όσον και τας αγωνίας των γονέων όταν εις τας κακοκαιρίας του χειμώνος ,εγνώριζον ότι τα τέκνα των, εκτός των άλλων κινδύνων ,ήσαν υποχρεωμένα να διέλθουν δια να φθάσουν εις το Σχολείον των ή δια να επιστρέψουν τα εσπέρας εις τας οικίας των ,τον επικίνδυνον και αγεφύρωτον τότε χείμαρρον του Βλάτους. Έντοναι παραμένουν ακόμη οι εικόνες ,άλλοτε μεν της ομαδικής καθόδου εις ημέρας κακοκαιρίας ,των γονέων προς παραλαβείν των τέκνων των εκ του σχολείου, άλλοτε δε των εκάστοτε αφανών ηρώων διδασκάλων οίτινες πολλάκις επί των ώμων των ,διεπεραίωνον εις την απέναντι όχθιν ασφαλώς, τους μικρούς μαθητάς των. Από το έτος 1936 πάλιν και εντεύθεν ,ότε ιδρύθη μονοτάξιον Δημοτικόν Σχολείον εις την Ρογδιάν ,εξέλειπεν μεν η μεγάλη ταλαιπωρία αλλά ουχί όμως και ο κίνδυνος της σωματικής υγείας των μαθητών. Η στέγασις του σχολείου άλλοτε μεν εις υγρά και ακατάλληλα ιδιωτικά δωμάτια ,άλλοτε δε εις την εκκλησίαν του χωριού, δεν εγκυμονούσε ολιγοτέρους κινδύνους καθημερινώς εις το παιδικόν σώμα και πνεύμα .Σήμερον πάντες γνωρίζομεν την σημασίαν ενός υγιεινού και συγχρονισμένου διδακτηρίου ,δια την αρμονικήν σωματικήν και πνευματικήν εξέλιξιν του παιδιού. Έρευναι αίτινες έγινον υπό ειδικών επιστημόνων έδειξαν ότι η πυκνή οίκησις και ο μεγάλος συγχνωτισμός ευνοούν την εξάπλωσιν των μεταδοτικών νόσων ιλαράς, διφθερίτιδος ,Κωκύτου ,οστρακιάς κλπ ,ενώ αντιθέτως παιδιά οίτινα φοιτούν εις ευρύχωρα διδακτήρια δεν προσβάλλονται ευκόλως από μεταδοτικάς ασθένειας. Εκάστη αίθουσα διδασκαλίας πρέπει να έχει απαραιτήτως επαρκεί κυβισμόν ώστε να δύναται ο μαθητής να αναπνέει καθαρόν αέρα ,υπό ανάλογον ποσόν οξυγόνου άνευ της αυξήσεως της ποσότητος διοξειδίου του άνθρακα , της σκόνης και της δυσοσμίας. Εκτός του επαρκούς χώρου, τον οποίον οφείλει να διαθέτει δια έναν έκαστον μαθητήν , το διαδακτήριον δέον απαραιτήτως να κτίζεται και υπό τον Νότιον προσανατολισμόν δια να έχειν επαρκήν ηλιασμόν και δια να είναι θερμόν κατά τον χειμώναν. Δια να μην παραβλάπτεται δε και η όρασις των μαθητών, το υγιεινόν διδακτήριον πρέπει να έχει επαρκήν και κατάλληλον φυσικόν φωτισμόν. Εκτός των ανωτέρω επειδή ως γνωρίζομεν διαμορθώνεται κατά το πλείστον η προσωπικότητα του παιδιού εντός σχολείου ,δια τον λόγον αυτόν αι μαθηταί πρέπει να λαμβάνουν πάντοτε ευχάριστους εντυπώσεις από το σχολικόν περιβάλλον. Όταν το διδακτήριον είναι σκοτεινόν ετοιμόρροπον και ανεπαρκές προκαλεί την θλίψιν και την δυσαρέσκειαν εις το παιδί ,ενώ όταν τούτο είναι ωραίον ,υγιεινόν, ευρύχωρον ,μεγαλόπρεπον, καθαρόν, ευήλιον και ευάερον ,προξενεί την ικανοποίησιν και τη χαρά σε όλους. Ακριβώς ένα τόσον τέλειον και ωραίον σχολικόν διδακτήριον οραματισθήκαμεν και ημείς δια την αγαπητήν Ρογδιάν, ότε το έτος 1951 ανελαμβάναμεν την διεύθυνσιν του σχολείου, παραλαμβάνοντας από του προέδρου της Σχολικής Εφορείας ,εντός της εκκλησίας έναν μαυροπίνακα και ένα τραπέζι με ολίγα ανακατεμένα υπηρεσιακά βιβλία και έντυπα ως τα μόνα δείγματα υπάρξεως σχολείου . Όμως δεν μπορούσε πλέον τα παιδιά να διδάσκονται στην εκκλησία ξαναζωντανεύοντας την εποχή της Τουρκοκρατίας. Έπρεπε επιτέλους και η Ρογδιά να αποκτήσει σχολείον. Το θελήσαμεν ,το επιστέψαμε και το επραγματοποιήσαμε. Την άγνωστη έως χθές Ρογδιάν την κάμαμεν πασίγνωστη με τις αλλεπάλληλες αναφορές και παραστάσεις μας στις Νομαρχίες ,στις Γενικές Διοικήσεις,στα Εφεδρικά ταμεία,στα Υπουργεία και στα πολιτικά πρόσωπα του τόπου μας. Και εμιλήσαμεν με τόση παρρησία και σθένος, με τόσην αποφασιστικότητα και επιμονήν που δεν ήτο εύκολον πια να κλεισθούν οι θύρες χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι Ετύχαμεν αλλεπαλλήλων χρηματικών αρωγών τας οποίας και εδικαιούμεθα πλήρως. Και είμαστε ευτυχείς σήμερον ,διότι δια της προθύμου εργασίας και συνδρομής των κατοίκων ,δια της θερμής συμπαραστάσεως του κου Επιθεωρητού μας, της συνδρομής της Πολιτείας και της κοινότητος Βλάτους καθώς και δια του θερμού ενδιαφέροντος του πολιτευτού της επαρχίας μας, ευτυχίσαμεν το όνειρον και ο πόθος μας εκείνος να υλοποιηθεί ταχύτατα και να αποτελέσει το ωραιότερον αυτό διδακτήριον το οποίον εγκαινιάζομεν σήμερον. Εχρειάσθησαν βέβαια τεράστιαι προσπάθειαι και μόχθος πολύς δια να αχθή το έργον τούτο εις το σημείον το οποίο βλέπομεν αυτήν την στιγμήν και μάλιστα εις το σύντομον χρονικόν διάστημα των 2 ετών , (σημειώνω δε εδώ ότι το σχολείον από το παρελθόν σχολικόν έτος ελειτούργησεν εις το νέον διδακτήριον του,) αλλά η βαθειά πίστις μας προς τον ιερό σκοπόν τον οποίον εθέσαμεν και προς την αλήθειαν ότι όπου κτίζονται σχολεία καταργούνται αι φυλακαί και τα δικαστήρια, μας έδωσαν την δύναμιν να υπερνικήσομεν τας δυσκολίας και να φέρομεν ήδη εις το ευτυχές τέρμα τας προσπάθειας μας. Εις το σημείον τούτο φρονώ ότι έχω καθήκον ιδιαιτέρως ως υπάλληλος να ευχαριστήσω δημοσία εκ μέρους της Πολιτείας την Σχολικήν μου Εφορείαν και άπαντας τους ευγενείς και προοδευτικούς κατοίκους της Ρογδιάς ,οίτινες προσέφερον προθύμως όχι μόνον την πολύτιμον αυτών προσωπικής εργασίαν αλλά πολλάκις και την εκ του υστερήματος των, υλικήν συνδρομήν. Εκ μέρους πάλιν αυτών , είμαι εξουσιοδοτημένος να εκφράσω την βαθειάν ευγνωμοσύνιν των , προς την πολιτείαν και ιδιαιτέρως προς τον βουλευτήν της επαρχίας μας κον Πολυχρονίδην,την Κοινότητα Βλάτους ,τον κον Επιθεωρητήν,τους δωρητάς του Σχολείου των, διότι δια της οικονομικής και ηθικής των ενισχύσεως, κατέστη δυνατόν οι ιδρώτες και μόχθοι να μετουσιωθούν και να αποτελέσουν το ιερόν τούτο τέμενος της Λαικής μορφώσεως ,εντός του οποίου, τέκνα των θα γαλουχούνται και θα αναπτύσσονται με τα άφθαστα ελληνοχριστιανικά νάματα ως εμπρέπει εις ελληνόπαιδας και ως αξιοί το καθήκον μας προς την θαυμαστήν μας πατρίδα.Εκμυστηρευόμενος τα συναισθήματα ταύτα ,της ευγνωμοσύνης και των ευχαριστιών των κατοίκων της σχολικής μου περιφέρειας και συναισθανόμενος βαθύτατα κατά αυτήν την συγκινητικήν στιγμήν τον προορισμόν και την αξία του έργου που επιτελέσαμεν ,αναφωνώ μετά των μαθητών μου ,Ζήτω το σχολείον Ρογδιάς, Ζήτω η αιωνία Ελλάς.Παπαδημητράκης Γεώργιος του Ιωάννου(1918-2000). Διδάσκαλος. Γεννήθηκε στο Βλάτος Κισσάμου το 1918. Στην γενέτειρα του πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, αντιμετωπίζοντας μύριες δυσκολίες αφού έμεινε από την ηλικία των 5 μόλις ετών, ορφανός .Παρόλα αυτά καταφέρνει να τελειώσει τις Γυμνασιακές του σπουδές στο Καστέλι και κατόπιν κατατάσσεται στην Δ/νση Χωροφυλακής ,ενώ αργότερα μετετέθη στην Δ/νση Αλλοδαπών Ηπείρου με έδρα τα Ιωάννινα. Ταυτόχρονα με τις υποχρεώσεις της Χωροφυλακής φοιτά και στην Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων και ανακηρύσσεται πτυχιούχος τον Σεπτέμβριο του 1949 με βαθμό άριστα.Κατόπιν αποστρατευόμενος από την Χωροφυλακή επιστρέφει στην Κρήτη ,όπου προσέφερε σημαντικό διδακτικό και πνευματικό έργο ως διδάσκαλος σε Δημοτικά σχολεία της επαρχίας Κισσάμου (Λίμνης,Ρογδίας,Βλάτους ) αλλά και της ευρύτερης περιοχής των Χανίων .


(Ευχαριστουμε τον κ.Παπαδημητρακη Ιωαννη για το υλικο που μας εστειλε)

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

«Να δοθούν κίνητρα για όσους μεταναστεύουν προς τον αγροτικό τομέα»



«Να δοθούν κίνητρα για όσους μεταναστεύουν προς τον αγροτικό τομέα»
Ερώτηση προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κ. Σκανδαλίδη κατέθεσε ο Βουλευτής Ηρακλείου Φραγκίσκος Παρασύρης γύρω από τη εντεινόμενη τάση μετανάστευσης που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα προς τον αγροτικό τομέα.

Ο κ. Παρασύρης παραπέμπει στην ερώτηση του σε πρόσφατη αποκαλυπτική έρευνα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, σύμφωνα με την οποία σχεδόν 300.000 άνθρωποι βλέπουν την εσωτερική μετανάστευση από τα μεγάλα αστικά κέντρα προς την επαρχία, τις μικρές πόλεις και τα χωριά ως την απάντηση στην κρίση. Η Ελλάδα μοιάζει να ζει την αντίστροφη πορεία των δεκαετιών του 50 και του 60 με την έκρηξη της αστικοποίησης και της εγκατάλειψης των αγροτικών περιοχών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι που σκέφτονται να εγκαταλείψουν τις μεγαλουπόλεις είναι νέοι άνθρωποι από 25 μέχρι 44 ετών.
Σχεδόν ο ένας στους δύο είναι πτυχιούχος, ο ένας στους πέντε μάλιστα έχει κάνει και κάποιο μεταπτυχιακό. Οι μισοί σχεδόν δηλώνουν πως θα ακολουθήσουν κάποιο επάγγελμα του αγροτικού τομέα. Υπάρχουν καλλιέργειες που προσφέρουν καλά εισοδήματα.

Η εκτροφή σαλιγκαριών, αλλά και η μελισσοκομία, τομείς που χρειάζονται αρκετή εξειδίκευση είναι πρώτες στις προτιμήσεις. Η καλλιέργεια ελιάς για την παραγωγή λαδιού, αλλά και τα βιολογικά προϊόντα είναι επίσης τομείς που μπορούν να αναπτυχθούν γρήγορα και να προσφέρουν εισόδημα αξιοπρεπές. Μια καλλιέργεια με καλή απόδοση είναι τα σαλιγκάρια, αλλά και τα μανιτάρια.

Πολλοί δεν το γνωρίζουν αλλά αποδοτική είναι και η καλλιέργεια ροδιών, αλλά και των αρωματικών και φαρμακευτικών βοτάνων. Ψηλά στις προτιμήσεις και η καλλιέργεια τρούφας. Πάντα υπάρχει χώρος για καλλιέργειες κηπευτικών, ενώ πολλοί είναι οι νέοι που ενημερώνονται για τον χώρο του κρασιού και αποφασίζουν να ασχοληθούν με την συγκεκριμένη καλλιέργεια. Στο χώρο της κτηνοτροφίας πολλοί είναι εκείνοι που σκέφτονται να ασχοληθούν να την εκτροφή θηραμάτων, αλόγων, αλλά και τη δημιουργία πρότυπων χοιροτροφικών και πτηνοτροφικών μονάδων.
Κατόπιν τούτων ερωτά ο κ. Παρασύρης τον αρμόδιο Υπουργό:
α) εάν προτίθεται το Υπουργείο του να εκπονήσει ένα σχέδιο ομαλής παραγωγικής ένταξης, ενημέρωσης και εξοικείωσης για όσους προχωρούν στην εσωτερική μετανάστευση προς τον αγροτικό τομέα;
β) εάν υφίσταται ένα ελληνικό σχέδιο προώθησης προσοδοφόρων εναλλακτικών καλλιεργειών, με τις οποίες θα μπορούσαν να καταπιαστούν «τα νέα στρώματα» του αγροτικού τομέα;

πηγη
"Cretalive.gr"

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Δημοσιευμα του BBC για την επενδυση στο Καβο Σιδερο της Κρητης προιδεαζει για εξελιξεις

Τον διευθύνων σύμβουλο της εταιρείας Μinoan Group, Duncan Wilson, φιλοξενεί στην ιστοσελίδα του το BBC με κεντρικό θέμα τα επενδυτικά σχέδια... της εταιρείας στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή Κάβο Σίδερο της Κρήτης.

Σύμφωνα με τα όσα δηλώνει ο κ. Wilson στο διεθνές ειδησεογραφικό portal, μέσα στις επόμενες επτά εβδομάδες η εταιρεία θα έχει λάβει οριστική απάντηση από τις ελληνικές αρχές, σχετικά με την τελική επενδυτική της πρόταση, ύψους 100 εκ. ευρώ (83,3 εκ. στερλίνες) για τη δημιουργία ξενοδοχείων και γηπέδου γκολφ.

Υπενθυμίζεται ότι τα αρχικά σχέδια της Minoan προέβλεπαν την κατασκευή πέντε ξενοδοχείων, μίας μαρίνας και διαμερισμάτων ωστόσο το Συμβούλιο της Επικρατείας, to 2009, έκανε δεκτή την προσφυγή των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των πολιτών και εισηγήθηκε ότι η συγκεκριμένη περιοχή προορίζεται μόνο για ήπια τουριστική ανάπτυξη και μόνο στο αναγκαίο μέτρο, ενώ η σχεδιαζόμενη από την αγγλική εταιρεία και το μοναστήρι αποτελεί εντατική τουριστική ανάπτυξη.

Ύστερα από αυτήν την εξέλιξη η εταιρεία επιστρέφει με νέα πρόταση για πολύ μικρότερη επένδυση στην ίδια περιοχή της Κρήτης ελπίζοντας ότι μπορεί να τα καταφέρει μέσω του προγράμματος για επενδύσεις fast-track.

Εξελίξεις μέσα από το "Invest in Greece"

Ο Οργανισμός «Invest In Greece» που σκοπό έχει την υποστήριξη νέων επιχειρηματικών συνεργασιών από τη διεθνή επιχειρηματική κοινότητα, έχει συμφωνήσει όπως τονίζει ο κ. Wilson, να εξετάσει το πρόγραμμα.

Μάλιστα εμφανίζεται αισιόδοξος για την έγκριση της επένδυσης ενώ σε άλλο σημείο του άρθρου ο κ. Wilson αναφέρει ότι οι ελληνικές αρχές προωθούν (are fast traciking) τα σχέδια της για τη δημιουργία τουριστικού πάρκου με υπηρεσίες αναψυχής στην Κρήτη.

«Είναι πραγματικά σπουδαία νέα για εμάς. Η τελική εφαρμογή του σχεδίου, θα στηρίξει την προσπάθεια μας να αγοράσουμε νέες επιχειρήσεις και να αναπτύξουμε την εταιρεία. Το σημαντικό είναι ότι η τελική πρόταση μας έχει μπει σε διαδικασίες fast track» αναφέρει στο BBC ο κ. Wilson και συνεχίζει

«Η Ελλάδα περνάει μια ιστορική οικονομική κρίση… προχωράει όμως μπροστά και συνειδητοποιεί ότι το μέλλον της συναρτάται από τους ξένους επενδυτές», δηλώνει ο διευθύνων σύμβουλος της Minoan.

Υπενθυμίζεται ότι για την επένδυση στη Χερσόνησο του Κάβο Σίδερο έχουν υπάρξει έντονες αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία αλλά και πολυετείς δικαστικές διαμάχες για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της έκτασης η οποία έχει παραχωρηθεί από τη Μονή Τοπλού στην εταιρεία. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον αγγλικό τύπο, από την αρχή του καλοκαιριού του περσινού έτους, στη διοίκηση της εταιρείας έφτασαν διαβεβαιώσεις ότι το ελληνικό κράτος βρίσκεται σε μια περίοδο που θα κάνει δεκτό το επενδυτικό project που έχει για την περιοχή. Ο ίδος μάλιστα ο τότε Υπουργός Περιβάλλοντος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου είχε συμπεριλάβει την επένδυση της Μinoan σε λίστα με τα 10 επενδυτικά project που θα πρέπει να ξεμπλοκάρουν και να μπουν σε τροχιά υλοποίησης.

Το νέο δημοσίευμα στο BBC και η βεβαιότητα του διευθύνοντα συμβούλου της εταιρείας ότι όλα βαίνουν καλώς για την υπόθεση φανερώνουν ότι σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις με την επένδυση στο Κάβο Σίδερο. Μένει να δούμε τί είδους θα είναι αυτές.